De Dominicanen zijn een bedelorde, gesticht in Toulouse door Domeningo de Guzman in 1216. Zijn idee was om via het prediken in het volk de massa te evangeliseren. Soms worden de Dominicanen ook 'Jacobijnen' genoemd, naar het St.Jacobusklooster, dat één van hun eerste kloosters was en in Parijs lag. In de beginperiode vonden de Dominicanen het niet noodzakelijk om een kloosterkerk te bouwen: de vroege Dominicanen maakten gebruik van bestaande kerken. Het kloostergebouw was op gebed gericht. Er moest een stille binnenplaats zijn, en de monniken hadden elk een eigen kamen met een bed en een lessenaar. Volgens de eerste voorschriften moesten kloostergebouwen en kerken beperkt in hoogte blijven (de St.Nicolaaskerk in Bologna, waar de stichter begraven werd, was 14 meter hoog) Koor en sacristie mochten in steen overwelfd zijn, maar het voor de geloven toegankelijke benedenkerk moest een eenvoudige overdekking hebben, met het absolute minimum aan versieringen. Na 1260 was de volkstoeloop voor de preken zo groot, dat grotere kerkgebouwen noodzakelijk werden. Dit was met de strenge bouwvoorschriften (zeker betreffende de hoogte) nog moeilijk te realiseren (laten we ook de invloed van de Gotiek niet vergeten), en dus werden de bouwvoorschriften niet meer zo nauwkeurig opgevolgd. In 1300 beslisten de generale kapittels van de orde dat het voorschrift over de bouwhoogte te schappen.