Een belfort is een hoge, Middeleeuwse stadstoren, vaak (maar niet altijd) verbonden met het stadshuis of een stedelijke markthal. Het gebouw herbergde de stadsklokken, en sinds de 14e eeuw ook vaak een uurwerk. Ook diende hij als uitkijkpost voor de stadswachters.

Deze torens waren vaak hét symbool bij uitstek voor de macht en de onafhankelijkheid van een stad, en de trots van de stedelingen. Dat is de reden waarom er na nederlagen tegen het centrale gezag verscheidene verwoest werden of van hun luide stem werden ontdaan.

Soms kreeg een kerktoren de eer om tot belforttoren gepromoveerd te worden (zie bijvoorbeeld de Kathedraal van Antwerpen).


Met 'belfort' kan men ook op het houten gebinte doelen waarin klokken opgehangen worden. Zoiets staat meestal in een toren, maar kan ook los buiten voorkomen (bv. op een kerkhof).

De meeste belforten bevinden zich in het vroegere graafschap Vlaanderen. Dit is te verklaren door de turbulente geschiedenis van dit graafschap. De strijd tussen het graafschap en de feodale macht verleidde de graven ertoe om de onafhankelijkheidszin van de steden tegen de feodale heren uit te spelen. Naderhand ontstaat een verbeten strijd tussen het graafschap en de Franse leenheer, waarbij de steden zich moeten reppen om hun privileges te bewaren.