De Nepalese Kapitein, die me zo bereidwillig de weg naar de Wellfare Club getoond had, bleek eveneens de tijdelijke tussenschakel te zijn tussen Majoor VERMEULEN en mijzelf op MJLOC.
Op zijn vest stond de naam "SCHARWAN" en daar ik veronderstelde dat dit zijn familienaam was, vroeg ik hem zijn 'first name'. Hij zei dat dit zijn voornaam was. Ha? En wat is dan uw familienaam? "BISTA". Haha! Bleek dat een aantal landen, waaronder Nepal, Pakistan, Banghladesch en misschien nog een paar anderen de voornaam gebruiken en NIET de familienaam en nu werd het mij ook duidelijk waarom telkens weer de naam 'Major MATHIEU' opdook in door Pakistanen opgestelde documenten, in plaats van het klassieke 'Majoor VERMEULEN'.
Ik zou dus in MONUC verder moeten leren leven met de officiële naam 'Major ANTON'.
Nu ja, klinkt ook niet zó slecht.
Ook de Uruguanianen hebben zo een specialleke. Daar waar bij alle andere landen op de linkerkant van de vest de naam van het land opgenaaid is, staat er bij hen 'EJERCITO'. Eerst dacht ik dat dit hun familienaam was, maar toen ze ALLEMAAL zo bleken te heten, was dit duidelijk NIET het goede antwoord op de vraag. Ik heb er een dag mijn hoofd op gebroken en het tenslotte maar gevraagd: het blijkt gewoon 'LANDMACHT' te zijn. Voor iemand die het Spaans machtig is, klinkt dat waarschijnlijk nogal wiedes, maar voor mij was het dat toch niet helemaal.
Scharwan was dóódgelukkig.
Niet alleen kreeg hij op maandag al een manneke bij, op woensdag zou ook nog de Pakistaanse Majoor arriveren en zouden we dus met DRIE zijn om het werk (?) te doen.
Hij schoof dus MAXIMAAL af.
En het was allemaal 'very simple'. Het was zelfs zó simpel dat ik er geen fluit van begreep. "You do this and You go there and You fill in that and that is it". De verschillende taken liepen allemaal door elkaar: hij begon ergens iets uit te leggen, stapte dan over op iets totaal anders, keerde dan terug naar het eerste, begon dan weer over iets hélemaal anders en tegen de avond zat ik wel met een zak vol puzzelstukjes, maar had ik nergens een volledig beeld van.
Te herdoen op dinsdag.
En ik zou hem de kans niet meer geven om het op ZIJN manier uit te leggen, maar hem taak na taak uithoren.
Het lukte min of meer. Nu, eerder min dan meer, maar ik kreeg toch al een paar puzzelstukjes op hun plaats en doordat 's anderendaags de Pakistaanse Majoor zou toekomen en het dus nog eens allemaal van vooraan zou herbeginnen, maakte ik me niet al te veel zorgen.
Bovendien zou die Majoor mijn baas worden.
ZIJN probleem dus om te zorgen dat ik het verstond, anders zou hij niet te veel plezier aan mij beleven.
Op dinsdagnamiddag kreeg ik ook te horen van de JLOC (de burgerlijke baas van de logistieke diensten en dus in feite onze grote logistieke baas) dat ik op donderdag 20 Mei zou meerijden met een bevoorradingskonvooi naar UVIRA, een stadje ongeveer 120 Km ten zuiden van Bukavu, kwestie van de weg te kennen en eventueel een volgend konvooi te kunnen leiden. Ze bouwen daar een nieuw kamp voor een Uruguaiaanse compagnie en daar zijn nogal wat convooien voor nodig, want ALLE benodigde materiaal moet worden aangevoerd vanuit BUJUMBURA (Burundi) ofwel vanuit Bukavu.
De Pakistaanse Majoor bleek dik mee te vallen. Niet alleen letterlijk. Hij luisterde naar de naam "Ali" en dat is nogal gemakkelijk te onthouden, maar hij was ook duidelijk goedlachs én, bovenal, hij zei dat hij graag met computers werkte.
De lijnen voor de werkverdeling zouden dus gemakkelijk te trekken zijn.
Samen met Scharwan overliepen we op woensdag nogmaals hetgeen we verondersteld werden te doen. En na het voor de derde keer gehoord te hebben, zag het er inderdaad allemaal simpel uit: een paar vergaderingen bijwonen per week, een paar rapportjes maken en voor de rest de logistieke behoeften van de waarnemersploegen en de verschillende contingenten bundelen en doorspelen aan de verschillende logistieke secties. Een fluitje van een cent.
Ware het niet dat…
Waarom het dus simpel maken, wanneer het toch ó zo ingewikkeld kan.
Waarom zouden we anders een MJLOC nodig hebben?
Er lag dus wel wat werk op de plank, maar tenslotte waren we daarvoor gekomen…
Episode 6
Home
Boek kopen? Surf naar © 2006 Free Musketeers!