In 1412 werd de 'Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ter Maerckt' gepromoveerd tot parochiekerk, en sinds 1476 heette ze de Sint-Bartholomeuskerk.
Rond 1500 begon de bouw van de huidige laatgotische kerk. Het is een driebeukige kerk met een transept, een koor met kooromgang en straalkapellen. De beeldenstorm van 1566, en daarna in 1609 een onweer veroorzaakten veel schade. Tot 1629 werkte men aan het herstel van het gebouw, het meubilair en de beiaard.
In 1750 werd de kerk opgefrist in een mengeling van barok en rococo. Er kwam een nieuwe barokke vieringtoren, er kwamen pilasters bij de hoofdingang, het interieur werd met stucwerk versierd, en het meubilair werd vervangen.
Tussen 1880 en 1896 werd de kerk door een neogotische modegril overspoeld: een deel van het meubilair werd verkocht, of weggeschonken, of overgeplaatst naar het Stedelijk Hospitaal. Nieuwe, neogotische meubels kwamen in de plaats. De barokversiering van de voorgevel en portaal werden afgekapt. Architect A. Van Assche tekende de dubbele monumentale ingangstrap, en was ook verantwoordelijk voor de vervanging van de spitse baroktoren door een hoog schilddak.
In het interieur zien we een barokke preekstoel uit 1755. Deze werd gemaakt door Gillis de Ville. De beeldengroep onder de preekstoel werd in 1770 gemaakt door de Bruggeling Petrus Pepers, en stelt Christus voor die de sleutels aan Sint-Pieter overhandigt.
Het schilderij 'De Aanbidding van de Herders' wordt toegeschreven aan Abraham Jansens. De 'Marteldood van Sint Bartholomeus' en 'Door 3 kolonels wordt altaargerief aangeboden aan de heilige Nicolaas vanwege keizer Konstantijn' worden aan Gaspard De Craeyer toegeschreven.
De kerk bezit drie merkwaardige, zilveren reliekschrijnen:
- Reliekschrijn van Sint-Marculfus. Dit werd in 1711 maakt, en is afkomstig uit het voormalige begijnhof. Het borstbeeld is massief zilver. 2 engeltjes of putti dragen een mijter en een staf.
- Reliekschrijn van Sint-Adrianus uit 1719. Op dit zilveren schrijn is het borstbeeld van Sint-Adrianus afgebeeld, met 2 engelenhoofden. Deze heilige was de patroon van de Sint-Adrianusabdij.
- Reliekschrijn van Sint-Bartholomeus uit 1719. Op dit zilveren schrijn staan 2 bazuinblazende engelen, en een borstbeeld van Sint-Bartholomeus. Vooraan en achteraan staan een medaillon waarop de marteling en de onthoofding van de heilige afgebeeld staan. Elk jaar wordt dit reliekschrijn de zondag na 24 augustus meegedragen tijdens de Sint-Bartholomeusprocessie.
De muurschilderingen zijn neogotische toevoegingen. In de middenbeuk worden de twaalf apostelen en de vier evangelisten afgebeeld. In het koor is het Leven van Christus uitgebeeld. In het transept werden hoofdzakelijk regionale heiligen afgebeeld. Deze polychrome wandschilderingen zijn het werk van Louis Bert-de l’Arbre. Hij werd geholpen door verscheidene neogotische kunstenaars. Ook de kruisribgewelven werden zo in de verf gezet.
Het neogotisch hoogaltaar, het koormeubilair, en de twee beelden voor het koor, werden door de Remi Rooms gemaakt.
Ook de glasramen zijn neogotisch. De teksten in de glasramen verwijzen telkens naar de milde schenkers.
Het orgel werd in 1890 door Charles Anneessens gebouwd. In 1970 werd het orgel uitgebreid.
In 1454 had de kerk een uurwerk met enkele klokken. Gedurende de 16e eeuw groeide het aantal klokken, zodat men van een beiaard kon spreken. In 1870 waren er 32 klokken. In 1964 werd de beiaard hersteld en uitgebreid tot 38 klokken. Tegenwoordig zijn er reeds 49 klokken.
  
|
