Dit uitzonderlijk groot begijnhof werd gebouwd in een recordtempo in 1873-1874.
In 1858 was er een stevig conflict ontstaan tussen de burgerlijke en de kerkelijke overheden in Gent. Het Sint-Elisabethbegijnhof werd hierbij ontmanteld.
Hertog E.van Arenberg nam toen het initiatief om een nieuw begijnhof te bouwen in de nabijheid van Gent. De architecten waren Arthur Verhaegen en Jean-Baptist Bethune.
Het begijnhof werd een combinatie van straten, ogenschijnlijk organisch en ietwat wanorderlijk gegroeid rond een centraal plein met een neogotische kapel.
Johan De Bock : 'Gent is verwend met begijnhoven: naast dit begijnhof in St. Amandsberg, en het vernoemde Elisabethbegijhof nabij de Burgstraat dat nog grotendeels intact is, maar niet meer ommuurd) is er ook nog een begijnhof aan de Lange Violettestraat, dat nog volledig intact is, inclusief ommuring en toegangspoort.'
Patrick Lataer: 'Ik wandel nog regelmatig door dit begijnhof in Sint-Amandsberg, en vind er nog altijd een bepaalde rust en sereniteit terug. Ook al is deze site tamelijk jong, het is functioneel geworden/gebleven, en door het beleid worden er verschillende gebouwen gerenoveerd zodat iedereen kan genieten van hoe het vroeger was. Er zijn ook verschillende organisaties terug te vinden, om er een te noemen, Centrum voor Autisme dat zeer goed werk levert. De begijntjes zijn nu wel weg maar hier en daar worden er bepaalde werken van hen overgenomen door particulieren.'
   |
