Adolphe (Antoine-Joseph) Sax, de uitvinder van de saxofoon, werd op 6 november 1814 geboren te Dinant. (Geboortehuis).

Adolphe was de oudste zoon van Charles-Joseph Sax (1791-1865) en van Marie-Joseph Masson (1813-1865). Er waren 11 kinderen in het gezin, maar slecht 4 zouden meer dan 25 jaar oud worden.

Zijn jeugd verliep erg tragisch. Hij kon amper staan, of hij viel drie verdiepingen naar beneden, waarbij hij zijn hoofd hard stootte tegen een steen. Men dacht toen dat hij dood was. Op zijn drie jaar dronk hij een kopje gif, daarna at hij een speld op. Nog later verbrandde hij zich ernstig bij de explosie van kruit voor geweren.... Zijn moeder beweerde dat hij voor het ongeluk geboren was, en dat hij niet lang zou leven. Men noemde hem 'de kleine geest'. In 1858 werd Adolphe Sax op miraculeuze wijze genezen van kanker, dankzij de tussenkomst van een zwarte dokter die Indische planten gebruikte.

Vader Charles-Joseph maakte muziekinstrumenten. Hij had een grote winkel in de Nieuwsstraat in Brussel. Hij was zelfs hofleverancier voor het huis van Oranje tijdens de Nederlandse bezetting.

In 1853, na de dood van 7 van zijn kinderen, en als gevolg van financiële problemen vervoegde de meester zijn zoon Adolphe in Parijs.

Met de steun van zijn vader creëerde en perfectioneerde Adolphe reeds op jeugdige leeftijd instrumenten, die hij virtuoos bespeelde. Op zijn 16e stond hij op de Industieële expositie om fluiten en ivoren klarinetten voor te stellen. Op zijn 20ste maakte hij een nieuwsoortige klarinet, met 24 toetsen. Daarna volgen een nieuwe basklarinet, waarover Habeneck, leider van de Parijse Opera, erg enthousiast was.

In die periode weigerde de Koninklijke Harmonie van Brussel zijn klarinetten. Ze noemden hem 'onderkruiper Sax'. Adolphe daagde hen uit op de klarinet. De uitdaging werd aangenomen, en Sax won voor een publiek van 4000 man, waarna hij als solist werd aangenomen. Men schreef werken voor hem, die na zijn vertrek zo ingewikkeld bleken dat niemand anders ze kon opvoeren.

Onverstoord ging de uitvinder door met nieuwe vondsten, zoals een geluidsreflector, een dubbele basklarinet, een afstellingsproces voor piano's, en zelfs een stoomorgel dat 'overal in de provincie hoorbaar zou zijn'.

In 1840 stelde Adolphe Sax 9 uitvindingen voor op een Belgische beurs. Men wou hem de eerste prijs echter niet geven omdat hij te jong was. Hij weigerde de zilveren medaille, antwoordend 'Als zij denken dat ik te jong ben voor de gouden medaille, dan vind ik mezelf te oud voor de zilveren.'

In Parijs wou men dat Adolphe Sax kwam, en omdat zijn familie gerechtelijke problemen had in Brussel, ging hij naar Parijs 'rijk in ideeën, ligt in cash'. Hij vertrok met 30 Frank.

1842 was het keerpunt in zijn leven: hij vond toen de saxofoon en haar familie uit. In juni 1842, door een contact via Halévy, kwam Sax in contact met Hector Berlioz, die erg invloedrijk was in de Franse muziekwereld, vooraal door zijn kritieken in 'Journal des Débats'. Beide mannen spraken uren met elkaar, waarbij Sax zijn ideeën aan Berlioz uitlegde. Bij het einde van het gesprek zei Berlioz 'Morgen zal je weten wat ik van je werk vind'.

Op 12 juni 1842 was Berlioz eindeloos enthousiast over Sax. Het artikel werd gereproduceerd in de Franse en Belgische pers. Zijn kritiek kwam neer op het volgende: 'Het grote voordeel is de variatie in accent, soms ernstig, soms kalm, soms ongeduldig, dromerig, of melancholisch, or vaag, zoals een echo, zoals het onduidelijk geklaag van de wind in het struikgewas, of beter nog de mysterieuze vibraties van een bel, lang nadat die aangeslagen is; er bestaat voor zover ik weet geen enkel ander intrument dat deze bijzondere resonatie voortbrengt, die aan de rand van de stilte ligt.'

Voor Sax was dit de start van een rijker leven, maar tegelijk ook de start van jaloezie, vijandigheid en haat tegen hem. Men zou verschillende gerechtszaken tegen hem aanspannen, wat hem tot driemaal toe in faling bracht. Maar zijn productie zou niet tanen, en met ongeveer 100 man zou hij tussen 1843 en 1860 20.000 instrumenten maken.

Wat de niet professionele aspecten van zijn leven betreft: Adolphe Sax is nooit gehuwd. Hij had echter wel een levensgezellin van bescheiden Spaanse afkomst, Louise-Adèle Maor, die echter stierf op haar dertigste. Zij liet hem 5 kinderen na.

Adolphe Sax overleed op 7 februari 1894, en is begraven op 'Montmartre' in een grafmonument met 6 andere familieleden. Eén van de zonen, Adolphe-Edouard, zette de zaak voort totdat ze in 1928 werd overgenomen door de Parijse firma van Selmer.

Als je meer wil weten en Engels kan, surf dan naar de Dinantse site over Adolphe Sax.