Dit laatgotische hoekgebouw werd opgetrokken tussen het einde van de 14e eeuw en 1417. Na een brand in 1755 werd de torenspits veranderd, en werd het rococoportaal toegevoegd. Tussen 1805 en 1825 werd het gebouw neogotisch vergroot volgens de plannen van architect Van Gierdegom. Op het einde van de 19e eeuw of het begin van de 20e eeuw werd het gebouw door Delacanserie hersteld naar zijn 'oorspronkelijke' toestand. Er kwam een neogotische afsluiting waar de toevoeging van Van Gierdegom werd afgebroken, en de hoofdgevel werd met 2 traveeën verlengd. Tenslotte werden in 1924 de nooit gevulde beeldnissen in de gevel opgevuld door beelden van enkele Brugse beeldhouwers.

Typisch voor de gotiek zijn de vele drielobtraceringen, hogels, pinakels boven de beelden en op het hoeken, waterspuwers en de kruisbloem op de geveltop. De spitsbogen ontbreken...


Oorspronkelijk was dit de zetel het gilde van de Bruse Poorters, en ook de ridderlijke steekspelvereniging 'De Witte Beer' vergaderde hier. Het beeld van het Brugs Beertje, met het wapenschild van deze vereniging, herinnert hier nog aan.