Johan De Bock:
'In 1863 werd gestart met de graafwerken voor het Verbindingskanaal, dat het kanaal Gent-Oostende (de Brugse Vaart) moest verbinden met de haven aan het Tolhuis. Daardoor werden twee belangrijke volksbuurten met elkaar verbonden (Brugse Poort en Muide), en vermeden de binnenschepen die van Brugge kwamen een omweg van minstens een volle dag door het stadscentrum met zijn vele sluizen en draaibruggen.
Al gauw werd dit in de volksmond de 'nieuwe vaart' genoemd, naam die naderhand (en nu nog steeds) de officiele straatnaam is voor de noordelijke oever van het kanaal. De zuidelijke oever werd later de 'Gazmeterlaan' (met Z!) omdat daar de Gasfabriek van de stad Gent gevestigd werd. Hiervan zijn ook nog sporen te zien - die bezorg ik met een afzonderlijke mail.

Hier voeg ik foto's bij van het huis nr. 274 (huidige nummering, tot rond 1980 was het nr. 40).
Op het eerste zicht geen bijzonder rijhuis, maar er zit een hele geschiedenis achter.
Ik weet hier één en ander van, omdat ik er geboren ben- het huis was van mijn grootouders. Dit is één van de oudste huizen langs het kanaal. Juiste bouwdatum is niet gekend.
Het was oorspronkelijk een alleenstaand huis, de andere huizen zijn er later tegenaangebouwd. In origine was het een afspanning waar de postkoetsen hun paarden konden verversen en de wagens laten herstellen. Het huis was volledig onderkelderd, met in de kelder grote schappen waarin de bier-en wijvaten konden liggen.

Achter het huis stond een groot magazijn waarin een smidse ondergebracht was, met ruimte om paarden te stallen.
In de jaren dertig -tot rond 1945 was hier een limonadefabriek in gevestigd, eigenaar Jan Safaer. Die gebruikt specifieke flessen, die afgesloten werden met een knikker met was in de hals. Veel leeggoed kregen ze niet terug, want de kindern braken de flessen open om de knikker te hebben.
Na de oorlog was het huis beschadigd : de terugtrekkende Duitsers hadden de Smetbrug opgeblazen en in de buurt een artilleriestuk op een dak geplaatst. De Polen die Gent kwamen bevrijden beschoten op hun beurt de Duitsers, en gans de buurt deelde in de brokken.
Mijn grootvader kocht het huis rond 1950 en herstelde het. Na zijn dood werd het huis begin van de jaren '80 verkocht.
De nieuwe eigenaar had reeds het hoekpand met de Ghuislainstraat gekocht. Hij wou daar een appartementsgebouw zetten (dat op de foto te zien is, aan de rechterzijde) Hij kwam echter wat ruimte te kort, en kon dit oplossen door het achterhuis af te breken en bij de appartementen te voegen.

Enkele jaren terug is het pannendak dan vervangen door de huidige houten bovenbouw. De oorspronkelijke gepleisterde lijstgevel werd afgekapt en vervangen door de huidige crepibezetting. '

Français
English