Frits Schetsken: 'In 1116 verleent de Brabantse hertog Godfried I met de Baard aan Mont-Saint-Guibert een charter met gemeentelijke vrijheden. Wanneer in 1123 dezelfde Godfried aan de abdij van Gembloux het privilege geeft om ter bevordering van de handel een nieuwe stad te stichten, wordt Mont-Saint-Guibert een plaats waar handelaars, pelgrims, ridders en geestelijken samenkomen.

In 1346 wordt voor het eerst melding gemaakt van een perronde Grote Markt (Grand-Place) voor de vroegere kerk. Het idee van een perron gaat terug tot de steen waarrond dorpsoudsten de zaken van de hele gemeenschap bespraken, terwijl het woord afgeleid lijkt te zijn via parron van pas-rond, in een cirkel gelegde treden. Het grote voorbeeld is natuurlijk het perron van Luik. Waals-Brabant hangt tot 1559 af van het bisdom Luik en hier zijn dan ook drie plaatsen die een perron bezitten. Naast Mont-Saint-Guibert zijn dat Nijvel en Incourt.

Dit perron bestaat uit drie zeszijdige treden met daarop drie ringen die een zuil ondersteunen met daarop een bronzen kruis in het midden van een davidsster. Hier geen pijnappel zoals in Luik, maar een duidelijk christelijk symbool. Vanaf zo’n perron werden officiële decreten van de heer of de prins afgekondigd. Misdadigers die op hun vlucht het perron konden bereiken, mochten pas vanaf de dagenraad van de vierde daaropvolgende dag worden gearresteerd. Dat gaf soms bizarre situaties, waarbij een groep marechaussées (militaire politie) gedurende drie dagen en drie nachten het perron met de misdadiger omsingelde, geduldig het aanbreken van de vierde dag afwachtend.

In de woelige dagen van de Franse Revolutie, waarbij België door Frankrijk wordt geannexeerd, gaat het perron van Mont-Saint-Guibert ten onder en wordt het stilaan vergeten. Dat duurt tot het begin van de twintigste eeuw, wanneer graaf Eugène Goblet d’Alviella – senator, hoogleraar aan de Brusselse ULB en oprichter van het spectaculaire mausoleum op het kerkhof van Court-Saint-Étienne - in de Koninklijke Bibliotheek Albert I in Brussel een tekening uit 1527 van het perron ontdekt. Pater Antoine Papin, priester in Gembloux, heeft die gemaakt en de graaf wijdt er een kleine studie aan. Toch zal het nog tot na de Tweede Wereldoorlog duren, voordat er actie komt om het perron aan de vergetelheid te ontrukken.

Dat gebeurt in 1947 door een groep Guibertins onder leiding van Edgard Mirlon, boekhouder van de Papeterie de Mont-Saint-Guibert, in die dagen nog het grootste industriële bedrijf van de gemeente, die ijveren voor de reconstructie van het perron. Dankzij 25.000 frank subsidie van de gemeente kunnen twee steenhouwers uit het naburige Hevillers, Grégoire Labar en Emile Laurent, aan de slag om een nieuw kalkstenen perron te maken. Onder leiding van Georges Lannoye, meester-metselaar van de papierfabriek, wordt er alvast een fundament van anderhalve meter diep gelegd om het nieuwe perron te stabiliseren. Het komt niet op de Grand-Place, want daar is intussen een oorlogsmonument verrezen. Op 3 juli 1949 vindt de onthulling plaats op de Place du Sablon nabij de dorpsschool.

Wanneer rond 1973 de vele vrachtwagens van de Papeterie en brouwerij Grade voor een toename van het verkeer op de Zavelplaats zorgen, wordt het perron verplaatst naar de Place de la Dodaine, zowaar voor de woning van de initiatiefnemer daartoe. Louter toeval, beweert de gemeenteraad.'

Français
English