Ondertussen is dit gebouw verdwenen en vervangen door een modern complex.

Jeannine Vanrijkel: Mijn vader Albert Vanrijkel artiestennaam Alberto Riccardo trad verschillende jaren op als tenor in de beroemde revues van Rik Senten, kort na wereldoorlog 2, in het Hippodroomtheater.'.

Jurgen Coysman: 'De hippodroom werd gesloopt in 1972. na diverse malen te zijn uitgebrand. Op het terrein, dat vele jaren heeft braakgelegen, bouwde men rond de jaren 2000 een appartementsgebouw met de naam hippodroom...'

Jos Stessels: 'Het Hippodroom stond op de Leopold de Waelplaats tegenover het Kon.museum voor Schone Kunsten. De twee gebouwen vulden elkaar goed aan. Het museum voor beeldende Kunst en het andere voor Variété. '

Frits Schetsken: 'Aan het begin van de 20ste eeuw heeft beeldhouwer Charles Verstappen een groots idee, hij wil een groot circusgebouw oprichten in Antwerpen, naar het voorbeeld van wereldsteden als Parijs. Hij gaat ervoor en krijgt zowaar op 26 oktober 1901 van het Antwerpse stadsbestuur toestemming om zijn droom neer te poten op een braakliggend terrein tegenover het Museum voor Schone Kunsten in de nieuwe Zuidwijk. Het is op die plek dat tijdens de Wereldtentoonstelling van 1894 een Congolees dorp heeft gestaan. Op 23 juni 1902 wordt de N.V. Hippodroom-Paleis opgericht met kapitaal van de Antwerpse burgerij, waarvan ook een aantal vertegenwoordigers het vennootschapsbestuur zullen vormen.

Er wordt spoedig een paleisachtig neobarok gebouw opgetrokken met torentjes en onder een koepel een ronde piste. Op 4 april 1903 is alles al gereed. De feestelijke opening vindt plaats op 11 april 1903 met een voorstelling van het Brusselse ‘Circus De Kock’, dat enkele weken met veel succes vertoningen blijft geven, mede dankzij de relaties van de heer De Kock met internationale artiesten, die hij vanuit Parijs en andere steden naar Antwerpen haalt. Vanaf november van dat openingsjaar wordt ook Amerikaans variété in de Hippodroom gebracht. Door die vele circusvoorstellingen staat het gebouw bij de Antwerpenaren snel bekend als De Cirk. Directeur Alphonse De Gunst laat korte filmpjes draaien tussen de acts met gedresseerde honden en andere circusnummers.

Vanaf 1907 krijgt hij van het stadsbestuur toestemming om volledige films te vertonen, waardoor de Hippodroom een van de eerste plaatsen wordt waar de mensen met het nieuwe medium kennis kunnen maken.

In 1907 duikt ook Frans Van Doeselaer op, een man die een tijd directeur van de Koninklijke Nederlandsche Schouwburg is geweest, maar omwille van zijn hoge leeftijd ontslag heeft gekregen. Hij ziet kans een deel van de acteurs van de KNS mee te krijgen naar de Hippodroom, waar hij nu voorstellingen voor een breed publiek gaat geven en zo het volkstoneel in deze schouwburg introduceert. Maar Frans neemt kort daarop zelf afscheid na hier zijn 25-jarig toneeljubileum te hebben gevierd, waarna acteur Willem Lemmens vanaf februari 1908 de leiding op zich neemt, samen met Piet en Willem Janssens. Na een toneelopvoering ter ere van Piet en Willem Janssens breekt er in de nacht van 31 maart op 1 april 1913 brandt uit in de Hippodroom. Het hele schermenmagazijn (decors), het toneel met de berging voor de kostuums en de muziekbibliotheek van orkestleider Flor Pieré gaan volledig verloren. Het metalen skelet van de enorme koepel belandt in de ronde zaal, kortom, het is bepaald geen 1 aprilgrap. Toch slaagt men erin het Hippodroompaleis opnieuw op te bouwen, maar er blijft tegenslag in de lucht hangen. Bij een Duits bombardement in oktober 1914 lijdt het gebouw zware schade. De Eerste Wereldoorlog is nog niet compleet voorbij als een nieuwe directie aantreedt. Frans Condès en Victor Neutgens nemen in 1917 de draad weer op en brengen nu onder leiding van Marius Spree naast toneel ook ballet en variété met artiesten als de komiek Sus van Aerschot. Maar een nieuwe brand in de ochtend van 5 maart 1920 vernielt de toneelzaal.

Na zowat een half jaar staat alles weer overeind en op 20 november 1920 wordt heropend met de spektakelrevue ‘Halloh! Hier zijn wij’, samengesteld door Frans Condès en Edward Casteels. De zaal wordt ook verhuurd aan andere organisatoren. Zo speelt er in augustus 1923 het Oosters schouwspel ‘Duizend en Een Nacht’, opgezet door Maurice Verne, een achterneef van de beroemde schrijver Jules Verne. De decors komen rechtstreeks uit Parijs, maar zijn wel gemaakt door een Brusselse schilder.

Intussen is ook de vermaarde Rik Senten actief met zelf ineengezette revues, waarvan hij er hier zo’n 42 zal brengen. Een fameus succes is in 1923 zijn revue ‘’t Bard op … en Binnen’, waarbij zes naakte dames een levende luster vormen. Daarvoor is toestemming gegeven door het stadsbestuur op voorwaarde dat de dames niet zouden bewegen. Dat naakt trekt wel aan, zo’n 150.000 toeschouwers bezoeken deze revue. Een vaste waarde in deze revues is de Antwerpse acteur Louis Staal. Met zijn 1,27m is Lowieke een dwerg, de twintigste-eeuwse William Boeva, zouden we vandaag kunnen zeggen. Maar ook talentvolle buitenlanders worden naar de Hippodroom gehaald, zoals in februari en maart 1927 de Nederlander Johan Boskamp – niet de voetbaltrainer, maar de operettezanger.

Eind 1928 krijgt de nieuwe directie Raeymaekers en Verschueren problemen met het syndikaat en moet een in december geprogrammeerd toneelstuk laten opvoeren door amateurs in plaats van beroeps toneelspelers. Even dreigt de Hippodroom plaats te moeten maken voor een woningcomplex – ja, toen al. Maar onder weer een nieuwe directeur Flor Van den Bosch wordt dat afgewend en hij zal vooral groots gemonteerde spektakels gaan presenteren. Maar die vele directiewissels hebben de Hippodroom geen goed gedaan, telkens moet het publiek opnieuw warm gemaakt worden voor het programma van deze schouwburg. Bovendien zijn er intussen ook andere zalen in Antwerpen gekomen die revues en operettes brengen, zoals Scala in de Anneessensstraat, Prado aan de Meirplaats en El Bardo aan de Sint- Jacobsmarkt.

In de jaren 1930 krijgen de theaterzalen steeds meer concurrentie van de cinema’s, waarvan elke Antwerpse wijk er wel eentje heeft in die tijd. Aan het eind van dat depressie-decenium komt de Luikse familie Mathonnet sterk opzetten met liefst vier theaters die de naam Ancienne Belgique dragen, naast Antwerpen zijn er vestigingen in Luik, Brussel en Gent. Kort nadien onderbreekt de Tweede Wereldoorlog het amusementsleven in de spektakelpaleizen en wanneer die voorbij is, kan er niet langer om de oude komieken worden gelachen, omdat hun humor niet meer aansluit bij wat de bevolking verwacht. Een nieuwe generatie komt nog enkele decennia aan bod in de Ancienne Belgique, maar het nieuwe medium van de tv houdt het publiek stilaan thuis aan de buis. Het monteren van grote spektakels kost erg veel, om de kosten te dekken wordt de kwaliteit verlaagd. Maar dat heeft uiteraard een averechts effect, zeker op een moment dat de betere artiesten ook hun weg vinden naar de televisie. Het gevolg laat zich raden, de Hippodroom sluit in 1958 definitief zijn deuren, de Antwerpse Ancienne Belgique houdt het vol tot 1978, wanneer het gebouw niet langer aan de strengere eisen voor brandveiligheid kan voldoen.

Het reeds langer niet meer in topvorm verkerend gebouw van de Hippodroom wordt in de jaren 1960 niet beschouwd als een interessante plek voor theater. Al die torentjes en tierlantijnen vragen veel investeringen om ze overeind te houden, de zaal is niet uitgerust met moderne installaties, dus wordt er een nieuwe stadsschouwburg aan de Oude Vaartplaats gebouwd, terwijl de oude zalen verkommeren. In 1972-’73 wordt de Hippodroom gesloopt, waarna het terrein nog jaren braak zal blijven liggen achter schuttingen en restanten van de oude toneeltoren. De Ancienne Belgique wordt min of meer gered als gebouw, doordat een Nederlandse kledingketen er zijn intrek neemt. Daardoor kan die zaal later nog als decor worden gebruikt voor een tv-reeks met Peter Van den Begin en Stanny Crets in de hoofdrollen.

Nadat de wijk Het Zuid in de jaren 1980 opnieuw ontdekt wordt door een jongere generatie, gaan de Antwerpenaars de afbraak van de Hippodroom betreuren. Vandaag zou er misschien iemand als Paul Schyvens worden gevonden om zo’n gebouw te redden en opnieuw als spektakelzaal te gebruiken, zoals hij heeft gedaan met de Roma in Borgerhout. Intussen heeft de N.V. Vooruitzicht het Hippodroomterrein een nieuwe invulling gegeven en vindt thans het spektakel op Het Zuid vooral plaats in de Delhaize-vestiging ‘Hippodroom’, waar de show wordt gestolen door verlokkingen vanuit de hele wereld.'

Bruno Kerstens: 'Als peutertje ben ik rond 1950 in de Hippodroom van Antwerpen naar een circusvoorstelling geweest. Toen ik dacht dat in de waterpartij in het midden een clown ging verdrinken, ben ik onbedaarlijk beginnen huilen. Onze kennissen hadden toen (kort na de oorlog) een auto met houten opbouw en wij parkeerden aan de (nog niet gedempte) Zuiderdokken, waar toen nog zeilscheepjes lagen. Ik heb mij altijd afgevraagd waarom een gebouw waar nooit paardenrennen plaatsvonden een “hippodroom” genoemd werd.'

FRED VAN EESBEKE: 'Eén van de directeurs was de grootvader van mijn echtgenote, Victor NEUTGENS, die nà de H in het antwerpse amusement bleef. Ciné ODEON en later mede in ciné Rubens. In H ( jaren '20) deed hij al 'speciale' dingen....Zo deed hij al een soort zingen met woorden op doek (voorloper van de Karaoke) + pianist. Hij had al vrouwen in naakt die wél moesten stilstaan, mijn 'statuus' noemde hij dat en ook een stuk dat onder water werd gezet waar een gondel op voer...... Victor was een levensgenieter en boezemvriend van Johan Heesters de Nederlandse operette zanger.'

Renée DE HEEL: 'Ben zelf 80 maar van mijn ouders weet ik dat mijn grootvader Pierre De Heel nog conciërge heeft geweest in de Hippodroom en mijn vader Raymond De Heel als figurant en koorzanger meewerkte bij enkele Franse opera’s die er werden opgevoerd o.a. Lucia Di Lammermoor. Ook speelde hij de rol van beul in Tosca van Puccini waar de hoofdrol werd vertolkt door een jonge Mario Del Monaco. Wou dat ik er nog een programmaboekje van bezat ... ! '

DIANE REDIG : 'vind het wraakroepend dat ze dit hebben afgebroken bende klungelaars!!!!'

yoke baeten: 'Spijtig zo'n mooi gebouw, waar zoveel te doen was echt een pareltje dat ze ook naar de verdoemenis hebben geholpen. Als kind passeerd ik daar dagelijks om naar school te gaan en het was een heuse tempel en een hele eer om daar een show te kunnen zien (enfin show voor die tijd hé) Echt wraakroepend dat ze het hele patrimonium afbreken om er lelijke grijze,doodse gebouwen neer te planten!'

Philippe Serluppens: 'Het is nog steeds wraakroepend dat men zulke parels van architectuur zoals de Hippodrom maar ook bv. De Nederlandse schouwburg en het Grand Hotel Wagner waar nu dat lelijke gedrocht van een Antwerptower staat maar ook nog vele anderen teveel om op te noemen,dat men die prachtige kunstige gebouwen heeft vernield ,en voor wat! Hopelijk heeft men nu ingezien dat zulke praktijken niet meer kunnen en dat men onze geschiedenis van architecturaale moet koesteren'

Français
English